Skip to main content

Berichtgeving

Zijn wij nou zo slim of zijn zij nou zo dom! Pensioenbelangen, 26 april 2011

Al negen maanden geleden schreven wij in ons blad Pensioenbelangen, dat het cadeautje dat werkgevers en vakbonden voor de werknemers en gepensioneerden hadden bedacht om hun onzalige plan acceptabel te maken, namelijk verhoging van de AOW, het terrein was van de regering. Gezien de problemen die de regering heeft om 18 miljard ergens vandaan te halen vonden wij het niet erg waarschijnlijk dat de politiek dat cadeautje zou verzilveren. Minister Kamp was enthousiast over het pensioenakkoord maar zweeg in alle talen over het deel dat hij geacht werd te leveren. Nog onlangs verklaarden FNV en CNV dat de verhoging van de AOW het hart was van het akkoord. Gedwongen door de opstand van FNV Bondgenoten en ABVA KABO werd geëist dat Kamp eindelijk met de billen bloot kwam. Op 20 april heeft de minister in de Tweede Kamer laten weten dat hij weinig mogelijkheden ziet tot verhoging van de AOW. Wel had hij waardering voor de “constructieve voorstellen” van de sociale partners om die verhoging te financieren. Nou die voorstellen kwamen neer op een verlaging van de ouderen kortingen. Te verwachten is dus een piepkleine verhoging die volledig door de ouderen zelf wordt betaald. Wat je noemt een sigaar uit eigen doos. Hoe naïef kun je als top van de vakbeweging zijn om dit niet al te voorzien op het moment dat je het opschrijft.

Na maanden onderhandelen in de achterkamertjes was men bijna rond met het pensioenakkoord. Het APG kondigde begin maart een symposium aan onder de titel “Het pensioen van morgen” met als sprekers: Bernard Wientjes, Agnes Jongerius en Henk Kamp. Kennelijk moest het nieuwe akkoord eensgezind en krachtig worden neergezet. Twee weken later kregen wij het bericht dat het symposium voorlopig was uitgesteld. Wat was er gebeurd. Op de eerste plaats had de Landsadvocaat aan de minister laten weten dat de wijze waarop men de bestaande rechten wilde “invaren” in het nieuwe stelsel juridisch niet mogelijk was. De NVOG was daar allang achter en bereidde juridische acties voor, de Stichting Pensioenbehoud was er speciaal voor opgericht en ook wij als NBP waren ons aan het beraden op juridische acties. Maar bij de werkgevers en vakbonden was het kennelijk nog niet opgekomen om dat eerst eens te laten uitzoeken alvorens verder te gaan. Een tweede kwestie die wij al in juni van het vorige jaar signaleerden was dat voor de werkgevers optimale zekerheid werd geboden terwijl alle risico’s van rente, beleggingen, inflatie en langer leven bij de werknemers en gepensioneerden terecht kwamen. Zoals gezegd na negen maanden kwamen onder andere FNV Bondgenoten en de ABVA KABO daar ook achter en kwamen in verzet. Maandag 18 april leken de rijen weer gesloten maar de belangrijkste onderhandelaar Peter Gortzak werd teruggestuurd om te bezien of de risico’s niet beter verdeeld konden worden en tevens werd duidelijkheid geëist van minister Kamp. Die duidelijkheid is er nu en als dat het hart van het akkoord is zoals de vakbeweging zegt, dan zullen er knappe chirurgen nodig zijn om dit akkoord nog te redden.

Overigens hebben wij na alle geheimzinnigheid het concept-akkoord nu eindelijk in handen. Het hele stuk ademt aan alle kanten dat de werkgevers en de vakbeweging uw uitgestelde en gespaarde loon beschouwen als hun persoonlijk eigendom, waarmee zij kunnen doen en laten wat ze willen. In een radiodiscussie afgelopen week zei de voorzitter van het CNV op een gegeven moment; “De pensioenen zijn het eigendom van de werkgevers en de werknemers”. Nee mijnheer Jaap Smit, van de werkgevers zijn de pensioenen al helemaal niet. Die houding heeft er in de jaren 90 van de vorige eeuw toe geleid dat de werkgevers miljarden uit uw en mijn eigendom hebben gestolen. De Pensioenpot is het uitsluitende eigendom van de werknemers en gepensioneerden en ook u als vakbeweging, die nog nauwelijks representatief is, moet eens afleren u te gedragen als eigenaar. Het tekent helaas wel de mentaliteit van degenen die menen doorlopend zonder ons over ons te beslissen. In zijn vorige baan was Jaap Smit directeur van het bureau slachtofferhulp. De slachtoffers van alle pensioenellende zijn de deelnemers, dus mijnheer Smit, er is werk aan de winkel.
Laten wij met een positief bericht eindigen. De twee grootste pensioenfondsen, het ABP en Zorg en Welzijn hebben een dekkingsgraad per 1 april van 112 respectievelijk 111. Dat betekent nog lang niet dat wij er zijn, maar het gaat de goede kant op. PME en PMT laten ook enige verbetering zien maar blijven toch nog achter en hebben de magische grens van 105 nog niet bereikt. Kennelijk hebben zij hun renterisico’s minder slim afgedekt dan de twee grootste fondsen waardoor zij minder hebben geprofiteerd van de stijging van de rente.

Het NBP heeft besloten om samen te werken met de stichting Pensioenbehoud.

Dit bericht is geplaatst op dinsdag 26 april 2011.